Prolog

Trochę późno dodaję, ale od teraz wezmę się w garść :) Miłego czytania! I proszę o komentarze :D


Zapadła ciemność. Słychać było jedynie szum wiatru, a w powietrzu unosił się zapach stęchlizny. Ona maszerowała niepewnie w stronę niewielkich świateł, majaczących w oddali.
To miasto, pomyślała. Może znajdę tam pomoc? Nie! Nie upadnę tak nisko! Od lat wymuszałam na ludziach obietnice, pomiatałam nimi jak marionetkami. Wszystkich potrafiłam owinąć sobie w okół palca, bez najmniejszych problemów. Uśmiechnęła się do swoich wspomnień. To były czasy...Fakt, że jestem człowiekiem nie zmieni mojego wizerunku. W końcu nazywam się Katherine Pierce i zawsze osiągam swój cel.]